Saparbayev.Z "Istiqbolli sholi navlarini introduksiya qilish " mavzusidag ilmiy-uslubiy seminar mavzusida ma’ruzaga chiqdi. Dorivor o‘simliklarning odamlar tomonidan iste’mol qilinishi juda qadimdan ma’lumdir. Keyinchalik esa, bu o‘simliklarning dorivorlik xususiyatlarini o‘rganilishi va xalq tabobatida qo‘llanilishi qadimgi Misr, Xitoy, Hindiston, Yunoniston va Rimda keng tarqaldi. O‘rta asrlarda dorivor o‘simliklarning halq tabobatida foydalanilishi O‘rta Osiyoda, Kavkaz-da, arab davlatlarida keng yoyildi, ularni o‘rganish, hatto madaniy o‘simliklar sifatida o‘stirish va yetishtirish ehtiyoji ham tug‘ila bordi. Mashhur yunon tabibi Gippokrat o‘zining «Korpus Xippokratikum» asarida 236 xil dorivor o‘simliklarning xususiyatlarini bayon qilib berdi. Yunon olimlaridan Aristotel, uning shogirdi Teofrast dorivor o‘simliklarning xususiyatlari va ularning xalq tabobatida qo‘llanilishini ilmiyjihatdan asoslab berdilar va ko‘p ma’lumotlar qoldirdilar. Shuningdek, qadimiy Rimda mashhur tabib K. Galen tabiiy fanlar sohasida 131 ta ilmiy asar yozgan va bu asarlarida 304 tur shifobaxsh o‘simliklar xususiyatlarini tabobatda qo‘llash usullarini bayon qilgan. So‘ngra tabobat ilmida dorivor o‘simliklarning xususiyatlarini o‘rganish va ulardan foydalanishOsiyo mamlakatlari, Hindiston, Tibet, Xitoy, Turon va arab davlatlariga kirib keldi. «Yajur-veda» dorivor o‘simliklar haqida yozilgan qadimiy hind asaridir.
Ular mustaqil o’z guruhi bilan birgalikda mavzuni tahlil qiladilar, tushunmovchiliklarni o’qituvchidan so’raydilar va dars tugashiga 20 minut qolganda guruhlar bir biri bilan savol javob qiladilar va baholanadilar.
